بررسی طراحی مهدکودک هایی در محیط طبیعی در جهت بهبود پرورش کودکان

کودکان به عنوان آینده سازان هر جامعه محسوب شده و به همین جهت میزان توجه به کودکان در هر کشور، میزان توسعه یافتگی اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی آن کشور را رقم میزند. درعصر حاضر و با سوق یافتن زندگی اکثر جوامع به سمت مدرنیته و ماشینی، شرایطنامناسبی برای رشد و شکل گیری شخصیت کودکان ایجاد شده است. از آنجا که عمده ی پرورش کودکان از طریق بازی صورت می گیرد،توجه به مکان و ابزار بازی کودکان بسیار حائز اهمیت است. انسان به صورت ذاتی و از نظر بیولوژیکی به طبیعت وابسته بوده و محیططبیعی به دلیل داشتن ویژگی هایی همچون تنوع زیاد، جاودانی و دست ساز نبودن می تواند بهترین گزینه برای بازی کودکان باشد.مهدکودک هایی که در دل طبیعت هستند، مجموعه ای از فعالیت های آموزشی، هنری، فرهنگی و پرورشی را در برداشته که به مناسبتپیوند مستقیم با محیط طبیعی، بیشتر از هر مجموعه ی دیگری باعث شکوفایی خلاقیت کودکان می شود. تا به حال طراحی های موفقی دراین راستا در داخل و خارج از کشور صورت گرفته که هرکدام مزیتها و معایب خاص خود را دارند. به منظور طراحی های بهتر و با حداقلعیوب، لازم است که علاوه بر داشتن اطلاعات کافی در رابطه با دانش روز و فناوری های نوین، از تجربیات معماران موفق دیگر در این راستابهره برد. لذا در پژوهش حاضر و با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به شناسایی فاکتورهای اثرگذار مهدکودک های درون طبیعت مختلف بر پرورش کودکان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، پرورش ، مهدکودک در طبیعت ، طرح های معماری