تحلیل اثر خوردگی بر استحکام باقیمانده کششی ورق کشتی های سالخورده به کمک آزمایش کشش

در طول عمر یک کشتی، بدنه در معرض انواع بارها قرار دارد و همچنین در معرض سناریوهای مختلف آسیب دیدگی، از جمله زوال خوردگی که باعث کاهش ظرفیت سازه ای می شود. مهمترین اثر تخریب سازه ای کشتی، خوردگی و خستگی است. هر دوی این تاثیرات پیری، عواقب شفافی از افزایش سطح تنش و کاهش استحکام سازه ای کشتی برای تقریبا همه حالت های خرابی می باشد. پیری سازه ای کشتی ممکن است به عنوان زوال تدریجی سازه و همچنین نتیجه کارکرد طبیعی و اثرات زیست محیطی تعریف شود. زوال تدریجی سازه می تواند ناشی از مواردی از قبیل: آسیب به رنگ آمیزی، خوردگی، ایجاد ترک، اعوجاج و تغییر در خواص مکانیکی مواد باشد.بررسی روش های جلوگیری از خوردگی و پیاده سازی آن در شناورهای نظامی می تواند کمک بسیار زیادی به عمر شناور و کاهش هزینه های اعمالی بر فرایند نگهداری و تعمیر داشته باشد. در این تحقیق به صورت خاص پدیده خوردگی در رابطه با ورق دریایی بدنه شناورهای نظامی مورد مطالعه قرار گرفته است. با بررسی نتایج بدست آمده از آزمایشات مشخص گردید که تنها سن شناور ملاکی برای ارزیابی استحکام باقیمانده ورق خورده شده نمی باشد چرا که نتایج حاصل از آزمون کششی نشان می دهند که بعضی از نمونه ها باسن کمتر دارای مقاومت باقیمانده کمتر (در برابر آزمون کشش) نسبت به نمونه هایی باسن بالاتر می باشند. به بیان دیگر، مدیریت تعمیر و نگهداری به اندازه ی اهمیت سن شناورها، حائز اهمیت می باشند.

کلیدواژه ها:

خوردگی ، آزمون کشش ، حفاظت کاتدی ، تنش تسلیم