توزیع زمانی و مکانی ردپای آب و کارایی مصرف آب جو در مناطق مختلف ایران
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 15، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 260
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-15-1_014
تاریخ نمایه سازی: 18 خرداد 1400
چکیده مقاله:
تحقیق حاضر به منظور ارائه راهکارهای پایدار در مدیریت منابع آب با استفاده از مفهوم ردپای آب و کارایی مصرف آب جو در سطح ملی انجام شد. در ابتدای تحقیق استان های کشور مطابق اقلیم نمای دومارتن طبقه بندی شدند. سپس ردپای آب سبز، آبی، خاکستری و سفید در تولید جو و کارایی مصرف آب در اقلیم های مختلف و مراکز استان ها طی دوره آماری ۱۳۹۶-۱۳۸۷ محاسبه شد. همچنین پهنه بندی مکانی و زمانی ردپای آب و کارایی مصرف آب انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین ردپای آب سبز در اقلیم مرطوب و مدیترانه ای شمال کشور ایستگاه های رشت (۵۳/۵۹۲ مترمکعب بر تن)، گرگان (۸۶/۵۷۰ مترمکعب بر تن) و ساری (۳۶/۵۴۳ مترمکعب برتن) و کمترین آن در اقلیم فراخشک، ایستگاه یزد با ۲۱/۱۲۴ مترمکعب بر تن به دست آمد. ایستگاه زاهدان با اقلیم فراخشک بیشترین ردپای آب آبی (۰۱/۷۸۷ مترمکعب بر تن) و رشت با اقلیم مرطوب کمترین آن (۷۳/۸۶ مترمکعب بر تن) را دارا بود. بیشترین مقدار ردپای آب خاکستری مربوط به ایستگاه های زاهدان (۴/۳۹۰ متر مکعب بر تن) و بوشهر (۱۱/۳۹۰ متر مکعب بر تن) و کمترین مقدار آن در ایستگاه همدان (۶۷/۲۳۹ متر مکعب بر تن) بود. از نظر ردپای آب سفید بیشترین آن در ایستگاه زاهدان (۲/۱۹۵۶ مترمکعب بر تن) و کمترین آن مربوط به ایستگاه رشت (۹۹/۵۱۵ مترمکعب بر تن) بود. توزیع مکانی کل ردپای آب نشان داد بیشترین ردپای کل آب در جنوب شرقی کشور و اقلیم فراخشک بود و کمترین آن در نواحی شمالی و غربی کشور مشاهده شد. نتایج پهنه بندی کارایی مصرف آب نشان داد بیشترین کارایی مصرف آب در مناطق غربی کشور مشاهده شد و هرچه به سمت مرکز و شرق کشور برویم، مقدار آن کاهش یافت. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت مناطق شمال و غرب کشور برای کاشت جو مناسب تر می باشد. همچنین با توجه به کمبود آب در مناطق با اقلیم فراخشک و بالابودن ردپای آب در این مناطق از کشت جو در این مناطق خودداری شود. در این مناطق کشت محصولات با نیاز آبی کمتر و عملکرد بالاتر مورد برنامه ریزی قرار گیرد.
نویسندگان
حلیمه پیری
استادیار، گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، ایران
مجتبی مبارکی
دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :