تحلیل بوردیویی ذوق زیبایی شناختی فردوسی

در این مقاله نظریه ساختارگرایی تکوینی بوردیو به کار گرفته شده­ است تا میزان تاثیر طبقه اجتماعی و میدان تولید فرهنگی در ذوق و قریحه زیبایی­شناختی فردوسی سنجیده شود. اهمیت پرداختن به این موضوع از آن­جاست که سهم ویژگی­ های فردی فردوسی در منظوم کردن شاهنامه را بسنجیم. بنابراین بعد از تعریف و تحدید کلی نظریه بوردیو، در بخشی از این پژوهش به شناخت طبقه اجتماعی فردوسی پرداخته ­ایم و از آنجاکه فردوسی از طبقه دهقانان بوده و این طبقه ریشه در ایران دوره ساسانی داشته، طبقه دهقان را به طور کامل بررسی کرده ­ایم. در بخش دیگری ویژگی­ های میدان فرهنگی ایران قرن چهار و پنج را بررسی کرده­ایم. بر اساس بررسی­ های صورت گرفته و با روش توصیفی تحلیلی(کتابخانه­ ای) این نتیجه به دست آمد که قسمتی از ذوق زیبایی­شناختی فردوسی به علت طبقه اجتماعی اوست و طبقه دهقان وی را در فراگیری آموزه ­هایی توانمند کرده­است که در ذوق و قریحه او تاثیرگذار است. همچنین نقش عادت­ واره ­های او در میدان فرهنگی زمان مورد بحث، او را به سمت آموزه ­های ادبی و علمی ایران که نقش در هویت ایرانی دارد می­ کشاند و بنابراین کنشی (استراتژی­)  در پیش می­ گیرد که همانا سرایش شاهنامه است.

کلیدواژه ها:

ذوق زیبایی شناختی ، طبقه اجتماعی ، میدان فرهنگی ، فردوسی ، بوردیو