بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه/
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1400
چکیده مقاله:
مسئله گستره علم امام ازجمله مباحث مهم کالمی است که متکلمان مسلمان با دو رویکرد عمده از آن بحث کردهاند. بسیاری از متکلمان، دربارە گسترە علم امام طرفدار نگاه حداکثری هستند و برخی نیز به رویکرد حداقلی باور دارند. برخی از نواندیشان معاصر مانند مدرسی طباطبایی، کدیور، سروش و صالحی نجف آبادی با نگاهی تاریخی به عقاید شیعیان، پیرو رویکرد حداقلی هستند و بر این باورند که عقیدە گروه نخست )دیدگاه حداکثری(دربارە علم امام، هیچ پیشینه ای در عصر امامان ندارد، بلکه تحت تاثیر جریانهای فکری بیرونی مانند غالیان پدید آمده است. دلیل عمده این افراد در اثبات مدعا، بر بیان شواهد تاریخی دربارە دیدگاه اصحاب ائمه استوار است و میکوشند نشان دهند در نگاه اصحاب ائمه، علم امام محدود بوده و هرگونه نگاه حداکثری به علم امام از سوی ایشان نفی شده است. در پژوهش حاضر تالش شده با تکیه بر روایات و شواهد تاریخی و با شیوە توصیفی-تحلیلی و رویکرد انتقادی، دیدگاه نواندیشان معاصر دربارە گستره علم امام ارزیابی و تحلیل گردد. در
پایان این نتیجه به دست آمده است که بر اساس روایات و شواهد تاریخی دوران ائمه دیدگاه حداکثری دربارە علم امام اثبات میشود و جایی برای طرح دیدگاه حداقلی باقی نمی ماند.
کلیدواژه ها: