معیار های مدنظر در طراحی فضاهای آموزشی کودکان کم توان ذهنی- اوتیسم

انسان و محیط پیرامون اش در تاثیرگذاری و تاثیر پذیری متقابل اند. اما کودکان به سبب محدودیت های جسمی و روانی خوددر قیاس با بزرگسالان، تاثیرپذیری بیشتری و عمیق تری داشته و در عوض تاثیر کمتری بر محیط دارند .کودکان کم توان ذهنی و خصوصا کودکان اوتیسمیک با توجه به محدودیت هایی در قوای شناختی شان، با مسایل عمده ای از جمله، عدم سازش یافتگی با افراد و محیط پیرامون اش دست به گریبانند، که موجب بروز اختلالات رفتاری همانند پرخاشگری در آن ها می شود. حوزه های عمومی مرتبط با دانش علوم رفتاری در مقوله های مرتبط با معماری فضاهای کودکان، علاقمندند تا اساس مطالعات خود را بر مبنای نظریه های رشد و یادگیری کودکان بنا نهند. هدف از این مقاله معرفی کیفیت های معماری در طراحی مهد کودک کودکان کم توان ذهنی و نیز معرفی خصوصیات عملکردی اندام های طراحی این کاربری متناسب با کودکان کم توان ذهنی می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت فضایی معماری ، امکانات رفاهی ، اوتیسم ، فضا