اثربخشی درمان بهبود رابطه والد کودک بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان طلاق

هدف: در این مقاله، هدف تعیین اثربخشی درمان CPRT بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان طلاق است. روش: این پژوهش به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل به اجرا درآمده است. جامعه آماری این پژوهش والدهای طلاق گرفته ای است که فرزندان آنان در بازه سنی ۲تا۶ سال قرار دارند و به اختلال اضطراب جدایی دچار هستند. نمونه گیری با استفاده از روش غیرتصادفی، هدفمند همراه با غربالگری صورت گرفت و برای برآورد حجم نمونه از جدول کوهن استفاده شد. با مراجعه به مهدهای کودک و دادگستری شهرستان مشهد نمونه های پژوهش حاضر گردآوری شده است. مطابق پرسش نامه SAAS-P از میان افرادی که فرزندان آنان اضطراب جدایی داشتند، ۳۵ نفر اعلام آمادگی کردند. این تعداد به طور تصادفی به دو گروه، آزمایش با ۱۷ نفر و کنترل با ۱۸ نفر قرار گرفتند. برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه درمان CPRT انجام شد، درحالی که گروه کنترل، هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. یافته ها: داده های به دست آمده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که طی آن نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان CPRT کاهش معناداری در علائم اضطراب جدایی ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب جدایی ، درمان CPRT ، طلاق