بررسی کاربرد پلیمر های آبدوست (سوپر جاذب) غیر قابل حل در آب با گروه های کربوکسیلیک بر پایش آلاینده های خاک

آلوده شدن خاک ها توسط فلزات سنگین یکی از مهمترین دغدغه های دانشمندان عرصه محیط زیست در دهه اخیر است. همچنین، فلزات سنگین اثرات جبران ناپذیری بر منابع زیر زمینی و اکوسیستم دارند و آلودگی ناشی از آنها بطور فزاینده ای رو به افزایش است. بدلیل غیر قابل تجزیه بودن و عمر طولانی فلزات سنگین در خاک از پلیمر های آبدوست غیر قابل حل در آب با درصد های مختلف گروه های کربوکسیلیک استفاده می شود. گروه های سطحی کربوکسیلیکی پلیمر(سوپر جاذب) بعلت قرار گرفتن در pH محیط یونیزه شده و پیوند مستحکمی را با فلزات آلوده کننده خاک بوجود می آورند در نهایت به صورت ژل شده و از خاک جدا می شود. بمنظور حذف فلزاتی مانند Zn،Ni ،Cd ، Pdاز پلیمر های اکریلیک و اکریل آمید استفاده چشمگیری شد. از مزایای حذف آلاینده های خاک توسط پلیمر ها می توان به سادگی و به طور نسبی اقتصادی بودن این فرایند را دانست. ضمنا در این مقاله، تحلیل اقتصادی استفاده از پلیمر های مختلف و راهکار های مقابله با حذف فلزات سنگین آلوده کننده خاک بررسی شده است

کلیدواژه ها:

پلیمر ، سوپرجاذب ، گروه های کربوکسیلیک ، فلزات سنگین