سابقه و هدف: پره اکلامپسی یکی از مهم ترین عوارض بارداری بوده و در ۸-۲ درصد از کل بارداری ها مشاهده می شود.
پره اکلامپسی شدید عوارض مادری و نوزادی بسیاری را به همراه دارد که در نوع زودرس، بیشتر می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی پیامدهای مادری و نوزادی
درمان انتظاری در
پره اکلامپسی شدید قبل از ۳۴ هفته انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده ۵۵ مادر مبتلا به
پره اکلامپسی شدید قبل از ۳۴ هفته تحت
درمان انتظاری و نوزادان آن ها طی سال های ۹۸-۱۳۹۳ در کاشان مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات استخراج شده از پرونده ها شامل: متغیرهای جمعیت شناختی مادر و نوزاد، پیامدهای مادری و پیامدهای نوزادی بود. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS ۱۶ و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردیدند. سطح معناداری معادل ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها: میزان ابتلا به تشنج، خونریزی پس از زایمان، بستری در ICU و افت پلاکت به ترتیب ۵/۵، ۱/۸، ۶/۳ و ۳/۷ درصد بود. ۹/۱۰ درصد از مادران دچار نارسایی کلیوی و به همین میزان دچار افزایش آنزیم های کبدی و همولیز شده بودند. میزان ابتلا به سندروم زجر تنفسی و آپگار پایین در نوزادان به ترتیب ۷/۴۴ و ۷/۱۲ درصد بود. ۴/۶ درصد از نوزادان دچار تشنچ و پنوموتوراکس شده بودند و مورتالیته نوزادی در ۴/۶ درصد از موارد مشاهده گردید. یافته ها حاکی از آن بودند که پیامدهای مادری با سن بارداری و پیامدهای نوزادی با تعداد زایمان ارتباط معناداری ندارند (۰۵/۰P>)؛ اما پیامد نارسایی کلیه با تعداد زایمان ارتباط معناداری داشت (۰۲۳/۰P=)؛ به طوری که تمام مادرانی که نارسایی کلیه داشتند، در بین نولی پارها بودند. علاوه براین پیامدهای مرگ نوزادی، سندروم زجر تنفسی، وزن کم هنگام تولد، آپگار پایین دقیقه ۵ و پنوموتوراکس، ارتباط معناداری با سن بارداری داشتند (۰۵/۰P<)؛ به طوری که هرچه سن بارداری هنگام زایمان کمتر بود، پیامدهای ذکر شده بیشتر می شد.
نتیجه گیری: درمان انتظاری در
پره اکلامپسی با شروع زودرس برای نوزادان مفید می باشد و در صورت پایش های دقیق و منظم در مراکز مجهز، عوارض مادری افزایش نخواهد یافت