نقش واسطه ای شفقت خود در رابطه ی بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و اضطراب بیماری کرونا

غالبا شیوع بیماری های واگیردار مانند کووید- ۱۹ نه تنها سبب نگرانی های عمومی در سراسر جهان می شود بلکهباعث ایجاد اختلال در بهزیستی روان شناختی افراد و بروز علایمی مانند اضطراب در انان می گردد به نظرمی رسد توجه به متغیرهای روانشناسی مثبت نگر مانند راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شدت خود درمواجهه با اضطراب کرونا می تواند حائز اهمیت باشد این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیمشناختی هیجان، شدت خود و اضطراب کرونا انجام گرفت پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است ۱۲۲نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز (۸۶ دختر و ۳۶ پسر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهپرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۳)، مقیاس شفقت خود نف (۲۰۰۳) و مقیاساضطراب بیماری کرونا علی پور و همکاران (۱۳۹۸) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون به شیوه متوالی همزمان با بهره گیری از مراحل پیشنهادی بارون و کنی (۱۹۸۶) مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفتند نتایج نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین راهبردهای ناسازگارانه تن ین شناختی هیجان واضطراب بیماری کرونا (P<۰/۰۱) و نیز همبستگی منفی معنی داری بین راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختیهیجان و شفقت خود با اضطراب بیماری کرونا (P<۰/۰۱) وجود دارد علاوه بر این یافته های حاصل از تحلیلرگرسیون حاکی از ان بود که راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان به دو صورت مستقیم وغیرمستقیم، پیش بینی کننده معنی دار اضطراب کرونا بودند و شفقت خود نقش واسطه ای در رابطه بین راهبردها واضطراب کرونا ایفا می کند یافته های این تحقیق دارای تلویحات کاربردی جهت برنامه ریزی مداخلات روان شناختیبا هدف کاهش راهبردهای ناسازگارانه دانشجویان و بهبود راهبردهای سازگارانه انان با تمرکز بر تکنیک هایشفقت خود می باشد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، شفقت خود ، اضطراب کرونا ، کووید- ۱۹