اثربخشی طرحواره درمانی بر کنترل عواطف زوجین متاهل دارای تعارضات زناشویی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر کنترل عواطف زوجین متاهل دارای تعارضات زناشویی بود.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین متاهل دارای تعارضات زناشویی که به مراکز مشاوره ای در شهر نیشابور در سال ۱۳۹۸ مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود و با استفاده از این روش از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و کنترل ۱۵) نفر) گمارده شد. ابزار گردآوری داده ها مقیاس کنترل عواطف ویلیامز و همکاران((۱۹۹۷ بود. گروه آزمایش ۱۰جلسه ۸۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات کنترل عواطف زوجین دارای تعارضات زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنادار است. بنابراین طرحواره درمانی بر کنترل عواطف زوجین متاهل دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، کنترل عواطف ، زوجین ، تعارضات زناشویی.