بررسی ارتباط روان رنجوری و برونگرایی با تحریک پذیری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط روان رنجوری و برونگرایی با تحریک پذیری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول تهران بود. روش ان پژوهش توصیفی -همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه ۸ شهر تهران بودند، ۱۵۰ نفر از دانش آموزان دوره متوسطه اول در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و به پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نئو و شاخص تحریک پذیری عاطفی (۲۰۱۴) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد بین وروانرجور خویی با تحریک پذیری ارتباط مثبت معنی داری به دست آمد، اما برونگرایی با تحریک پذیری ارتباطی ارتباط معنی داری به دست نیامد. بنابراین نتیجه گیری می شود که افرادی که دارای اضطراب بیشتری هستند تمایل به تحریک پذیری در آنها بالاتر است و برونگراها تمایلی به تحریک پذیری ندارند. بررسی تحریک پذیری در نوجوانان از اهمیت قابل توجه ی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

روان رجورخویی ، برونگرایی و تحریک پذیری