کرونا،تهدید یا فرصتی برای دورکاری

زمینه و هدف : این روزها با گسترش ویروس کرونا در بسیاری از کشورهای جهان دورکاری و توصیه به کارمندان به کارکردن در منزل به منظور پیشگیری از سرایت این ویروس و قطع زنجیره انتقال آن از یک سو و عدم توقف سازمان ها ، به تنهایی گزینه دولت ها و کارفرمایان تبدیل شده است. شرایط کنونی ناشی از شیوع کرونا در جوامع مختلف سبب شده تا کار در منزل به عنوان یکی از تدابیر جدی دولت ها در کنترل و مهار این بیماری همه گیر ، مورد ارزیابی قرار گرفته و میزان آمادگی شرکت ها و سازمان ها ار نظر امکانات ، منابع و شرایط لازم برای این امر سنجیده شود . روش شناسی : مطالعه حاضراز نوع مروری میباشد . ما در این مقاله با بررسی مقالات مربوط به شیوع کرونا و تاثیر آن بر دورکاری از اسفند سال ۱۳۹۸ تا آبان ۱۳۹۹ از پایگاه اطلاعاتی مانند pubmed , sid و google scholar به جمع آوری اطلاعات پرداخته ایم . همچنین جستجوی کلیدواژه هایی همچون دورکاری در شرایطاپیدمی کرونا در پایگاه اینترنتی google نیز در جمع آوری اطلاعات بسیار کمک کرد . یافته ها : طبق اعلام سازمان بین المللی کار، دورکاری موجب استقلال بیشتر کارمندان در انتخاب ساعات کاری، افزایش بهره وری منابع انسانی ، ایجاد توازن و تقویت ارتباط میان زندگی شخصی و شغلی افراد ،کاهش هزینه های رفت و آمد کارمندان ، افزایش تمرکز در منزل و کاهش هزینه های کارفرکا میشود . همچنین در این اعلامیه آمده است علاوه بر جنبه فردی و حرفه ای کارکردن از راه دور، رویکرد اجتماعی و جهانی این سیستم کاری قابل تامل است ، در رویکرد دوم به تاثیر دورکاری بر شرایط اقلیمی و نقش کمک کننده آن در حل و فصل پاره ای از مسائل اجتماعی و محرومیت زدایی در بسیاری از مناطق توجه شده است . بحث و نتیجه گیری : با شرایط همه گیری ویروس کووید ۱۹ و ایجاد محدودیت هایی که ار جانب دولت ها اعمال شده است میتواند فرصتی ناب برای کارمندان و کارفرمایان در جهت اجرای پروتکل های مربوط به دورکاری باشد . البته باید این را در نظر داشت که دورکاری در شرایط اضطراربا شرایط معمولی متفاوت است. با وجود مزایای سیستم کار از راه دور، با مدیریت غلط ، دورکاری نه تنها مفید نخواهد بود بلکهمیتواند موجب کاهش بهره وری کارمندان و انزوای بیشتر آنان شود .

کلیدواژه ها:

ویروس کووید ۱۹ ، تهدید ها و فرصت ها ، کار در منزل