روند تغییرات صفات فیزیولوژیک ذرت متاثر از آبیاری تاخیری و سیدروفور باکتریایی

به­منظور بررسی اثر کاربرد سیدروفور باکتریایی بر کشت دوم ذرت (SC۶۴۵) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان سال ۹۳ در دانشگاه ولی­عصر رفسنجان به اجرا درآمد. زمان نمونه برداری به عنوان عامل اصلی، پنج سطح (در فاصله بین دو آبیاری) و عامل فرعی، شامل فاکتوریل دور آبیاری (دو سطح ۷۵ (شاهد) و۱۲۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس آ) و کاربرد سیدروفور (در دو سطح عدم کاربرد (شاهد) و کاربرد سیدروفور) بود. کاربرد سیدروفور به صورت دوبار محلول پاشی (غلظت ۲ در هزار) و مصرف با آب آبیاری (۲۰ کیلوگرم در هکتار) صورت گرفت. تاخیر در آبیاری سبب کاهش و کاربرد سیدروفور سبب افزایش کلروفیل a، b و کارتنوئید شدند. فاصله گرفتن از زمان انجام آبیاری و نیز تاخیر در آبیاری و کاربرد سیدروفور سبب تجمع پرولین، قندهای محلول و ساکارز گردیدند. با فاصله گرفتن از زمان آبیاری، تاخیر در آبیاری و عدم کاربرد سیدروفور، میزان پراکسیداسیون چربی های غشائی افزایش یافت. در مجموع روند تغییرات صفات از میزان فراهمی رطوبت خاک تبعیت کامل داشت و با فاصله گرفتن از انجام آبیاری، نوسان ها در مقدار صفات بیشتر می شد. انجام آبیاری هیچگاه سبب یکسان شدن صفات در دو سطح آبیاری نشد که نشان می دهد در کوتاه مدت اثرات تنش خشکی با انجام آبیاری جبران نمی شود. سیدروفور باکتریایی سبب تقویت قابلیت تنظیم اسمزی و ظرفیت فتوسنتزی گیاه شده و در کاهش اثرات تنش خشکی موثر است

کلیدواژه ها:

Delayed irrigation ، Maize ، Osmotic adjustment ، Siderophore ، سیدروفور ، تنش خشکی ، ذرت