ارزیابی انبارمانی طالبی در بسته بندی حاوی مواد جاذب اتیلن

با انبارداری میوه طالبی در شرایط بهینه، می توان آن را در طول مدت زمان طولانی تر و با کیفیت مطلو ب تر در بازارهای داخلی عرضه کرد و همچنین در توسعه و گسترش صادرات آن به کشورهای دیگر اقدام نمود. در تحقیق حاضر، ایده اصلی استفاده از مواد جاذب اتیلن جهت حفظ خصوصیات پس از برداشت میوه طالبی بوده است. از این رو، میوه های طالبی رقم آناناسی (L. Cucumis melo) در بسته های دارای نانوزئولیت با پرمنگنات پتاسیم ۷ درصد و پوشال های کاغذی حامل پرمنگنات پتاسیم ۷ درصد قرار گرفتند و طی ۳۵ روز نگهداری در دمای ۶ درجه سلسیوس، هر هفت روز از سردخانه خارج شده اند و صفات کمی و کیفی مهم مانند تغییرات وزن، سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH عصاره میوه، مواد جامد محلول، نشت مواد الکترولیت و تولید اتیلن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در پایان دوره آزمایش در تیمار نانوزئولیت، وزن میوه حدود ۷ درصد، سفتی بافت میوه ۲ کیلو گرم بر سانتی متر مربع و محتوای آسکوربیک اسید ۲۹ درصد، بیشتر از تیمار شاهد حفظ شد. همچنین، تیمار با نانوزئولیت حدود ۱۴ تا ۲۱ روز پس از شروع انبارمانی نتایج قابل قبولی در حفظ خصوصیات مطلوب میوه داشت. درحالی که پوشال های کاغذی طی دو هفته اول انبارداری میوه طالبی عملکرد خوبی داشتند. علاوه بر این، بیشترین میزان تولید اتیلن توسط میوه طالبی پس از ۳۵ روز انبارمانی µL g-۱ h-۱ ۹۳/۸ ثبت شد و با توجه به میزان کم اتیلن تولید شده توسط میوه طالبی رقم آناناسی، از نظر تولید اتیلن اختلافی بین تیمارها وجود نداشت.