بررسی مقاومت پوشش گیاهی غیر مستغرق در مقابل جریان در ساحل رودخانه ها

گیاه گز رودخانه ای در حاشیه رودخانه کارون رشد می کند. اندام بیرونی این گیاهان در زمان سیلابی باعث کاهش سرعت جریان و جلوگیری از فرسایش کناره ای می شود. اندازه گیری ضریب زیری گیاهان موجود در این سواحل و دشت های سیلابی و بررسی تاثیر آنها در کاهش سرعت و تنش برشی جریان از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق با استفاده از مدل آزمایشگاهی به بررسی ضریب زبری گیاه گز رودخانه ای پرداخته شده است. این گیاه در شرایط غیر مستغرق و زیر بحرانی در فلوم شیشه ای به طول ۶/۱۲، عرض۵/۰ و ارتفاع ۶/۰ متر بررسی شد. ارتفاع گیاهان در این تحقیق ۳۵ سانتی متر بود و با آرایش طبیعی و تصادفی در بازه ای از فلوم ه طول ۸/۲ متر در کف فلوم قرار داده شدند. تعداد کل آزمایش ها در این تحقیق ۲۲ عدد بود. با توجه به آزمایش های انجام شده روی مدل فیزیکی و نمودارهای به دست آمده می توان نتیجه گرفت که ضرایب زبری گیاهان تابعی از شرایط جریان نظیر سرعت، عمق و شعاع هیدرولیکی و هم چنین تابعی از نوع و میزان پوشش گیاهی است. هم چنین در شرایط نیمه مستغرق گیاهان، با تغییر سرعت، عمق، عدد رینولدز، عمق استغراق و حاصل ضرب سرعت در شعاع هیدرولیکی در شرایط طبیعی تراکم، ضرایب زبری دارسی- ویسباخ و مانینگ دارای تغییرات غیر خطی می باشد.

کلیدواژه ها:

Vegetation Cover ، Flow resistance ، Tamarix sricta ، Riversides ، پوشش گیاهی ، مقاومت جریان ، گز (Tamarix sricta) ، سواحل رودخانه ها