نقش سرای محلات در افزایش حس تعلق خاطر به مکان(نمونه موردی: محله فرهنگیان واقع در منطقه ده شهر مشهد)

در پی گسترش شهرها و به وجود آمدن گسست اجتماعی، نیاز به مطالعات روابط اجتماعی و عناصر تاثیر گذار در این روابط احساس گردید. هم چنین به دنبال رشد وسیع فیزیکی شهرها و گسترده تر شدن دامنه مبادلات انسانی، موضوع هویت یابی در محله های مسکونی و سازماندهی روابط ساکنین شهری با سکونتگاه های زیستی در شهر، واحد محله شهری به یکی از لوازم ضروری ساماندهی شهرها توسط مدیریت شهری تبدیل شد. ساختار محله، هویت محله ای در انبوه برج ها و بلند مرتبه های مدرن گم شده است. شهروند خود را منفک از محله میداند و محلات، تهی از هویت و احساس تعلق شده اند. این گسست در کنار پیچیدگی زیاد موضوعات و مسائل بشریت باعث تهی و برهنه شدن معماری شده است. از مهم ترین مفاهیم در زمینه میدریت شهری، مفاهیم مشارکت اجتماعی" و "احساس تعلق محله ای" شهروندان هستند که امروزه مدیران کلان شهرها در قالب دو نهاد سرای محله و شوراهای شهر سعی نموده اند تا به بارور شدن این دو مفهوم بپردازند. مطالعه ی حاضر به بررسی نقش محله محوری در ارتقای سطح تعلق شهروندان به محله ی زندگی شان پرداخته است. هدف این تحقیق بررسی نقش سرای محله فرهنگیان با رویکرد ارتقاء حس تعلق خاطر در میان ساکنین این مکان میباشد.

کلیدواژه ها:

سرای محله ، حس تعلق ، مشارکت مردمی ، محله محوری ، مکان