اثربخشی آموزش خودآگاھی بر خودباوری و باور ھای دینی بر دانش اموزان متوسطه دوم کهنوج

این پژوھش با ھدف تاثیر آموزش خودآگاھی بر خودباوری وباور ھای دینی دانش آموزان صورت گرفته وروش استفاده شده در این پژوھش آزمایشی از نوع تجربی با دو گروه کنترل و گواه ھمراه با پیش آزمون و پس آزمون میباشد جامعه آماری پژوھش دانش آموزان دختر پایه یازدھم کهنوج دوره متوسطه است روش نمونه گیری در این پژوھش با توجه به این که در تحقیقات مداخله ای حداقل حجم نمونه بایستی ۵۱ نفر باشد ۰۳نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس از پایه یازدھم انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاھد گماده شده اند شیوه گرد آوری اطلاعات بدین صورت بود که محقق ۵۱ نفر از دانش آموزان یک کلاس را به عنوان گروه شاھد و ۵۱ نفر از دانش آموزان به عنوان گروه گروه ازمایش انتخاب کرد دانش اموزان بر اساس سن و پایه تحصیلی و جنسیت و نمرات کلاسی ھمتا شدند قبل از شروع مداخله آزمودنی ھای ھر دو گروه سنجش پرسشنامه خودباوری فرزیان پور و ھمکاران ( ۱۹۳۱) وپرسشنامه سنجش وضعیت مذھبی دانش آموزان لطف آبادی (۱۸۳۱)را تکمیل نمودند سیس گروه مداخله تحت آموزش خودآگاھی قرار گرفتند و گروه شاھد ھیچ مداخله ای را دریافت نکردند آموزش گروھی مهارت خودآگاھی مطابق جدول ۱-۳ در ۸ جلسه به صورت ۴ ھفته اجرا گردید و بعد از اتمام اموزش مجداا پرشسنامه خودباوری و باور ھای دینی توسط ازمودنی ھای ھرگروه تکمیل شدند تجزیه و تحلیل داده ھا با استفاده از آماز توصیفی شامل جداول و نمودار ھا و آزمون ھا ھی امار استنباطی شامل آزمون تحلیل کوواریانس تک متغییری با استفاده از نرم افزاراس پی اس انجام شد نتایج نشان داد که آموزش مهارت ھای خودآگاھی بر خودباوری و باور ھای دینی دانش اموزان تاثیر معناداری دارد ھرچه خودآگاھی بالا تر باشد خودباوری وباور ھای دینی نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

آموزش خودآگاھی ، خودباوری ، باور ھای دینی