بررسی الزام استفاده از فناوری های آموزشی در تدریس ریاضی در مدارس استثنایی جمهوری اسلامی ایران از طریق مطالعات تطبیقی

استفاده از فناوری های کمکی و آموزشی در تدریس به ویژه تدریس به کودکان استثنایی و دارای نیازهای ویژه می تواند بسیار مفید باشد و در این زمینه تحقیقات زیادی صورت پذیرفته است. درس ریاضی یکی از دروس اصلی آموزشی به حساب می آید و ماهیت این درس به نحوی است که برای موارد متعددی مانند تجسم های هندسی و درک های ۳ بعدی و دادن بازخوردهای فوری درباره راه حل به یادگیرندگان نیازمند به فناوری های رایانه ای است. استفاده از فناوری در تدریس ریاضی به کودکان استثنایی باعث می شود یادگیری برای آنان جذاب بوده و دانش آموزان برانگیخته شده و آموزش تبدیل به آموزشی فعال گردد همچنین آنان با توجه به نیازها و توانایی های خود می توانند با سرعت مناسب به خود به مطالعه و یادگیری با استفاده از فناوری رایانه ای بپردازند و رایانه همچنین در دادن بازخورد فوری و بیان ایرادات تحصیلی آنان و جهت دهی آنان به سوی پاسخ های درست و موفقیت تحصیلی کودکان استثنایی مفید است. فناوری در تدریس باعث افزایش دقت کودکان استثنایی نیز می شود. بنده در این مقاله از طریق مطالعات تطبیقی سعی در بررسی ضرورت بهره گیری از فناوری های آموزشی در تدریس ریاضیات بر دانش آموزان استثنایی مدارس جمهوری اسلامی ایران با توجه به شرایط و ویژگی های آن مدارس نموده به امید این که ایرادات و نگرانی های تحصیلی ای که خانواده های این کودکان در دیگر تحقیقات بدان اشاره داشته تا حدودی بر طرف گردد و برخی از نقیصه های آموزش رسمی در مدارس این کشور با مزایای فناوری های آموزشی در تدریس دروس به ویژه درس ریاضی با توجه به ماهیت متفاوتی که با تدریس سایر دروس دارد پوشش داده شود.

کلیدواژه ها:

تدریس ریاضی ، فناوری آموزشی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه.