اثربخشی درمان گروهی ذهن آگاهی بر درمان اختلالات روانی

با اینکه درمان مبتنی بر فرد هزینه ی زیادی دارد، اما نیاز به رواندرمانی در مراقبتهای اولیه بهداشتی رو به افزایش است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان گروهی ذهن آگاهی بر درمان اختلالات روانی است. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه تجربی و یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل مردان و زنان ۲۰ الی ۶۴ ساله میشود .(n=۲۱۵) این کارآزمایی تصادفی کنترل شده ی ۸ هفته ای در سال ۱۳۹۹ در ۱۶ مرکز مراقبتهای اولیه در شهر تهران انجام گرفت. طیف وسیعی از علائم روانپزشکی، در شروع کار (ابتدای مطالعه) و در پیگیری ۸ هفته ای (تماس با بیمار پس از تشخیص یا درمان) با استفاده از چک لیست نشانه های اختلالات روانی (SCL-۹۰) ۹۰ مورد برر سی قرار گرفت. توجه ذهنی آگاهانه نیز با استفاده از مقیاس آگاهی و توجه بهوشیارانه ۱(MAAS)ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که در هر دو گروه نمرات، تمامی حوزه ها (زیرمقیاسها) و شاخصهای موجود در چک لیست SCL-۹۰ به طور معناداری کاهش یافت، در حالی که نمرات مقیاس MAAS افزایش قابل توجه و معنیداری داشت. تفاوت معناداری در تغییر علائم روانپزشکی بین دو گروه وجود نداشت. نمرات گروه ذهن آگاهی۲نسبت به گروه شاهد۳تغییرات نسبتا بزرگتری در مقیاس MAAS داشت P=۰.۰۶)، غیرمعنادار). در نتیجه درمان گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی در درمان اختلالات روانی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، ذهن آگاهی گروهی ، اختلالات روانی