تبیین نقش بازآفرینی اجتماع مدار در برونرفت از ناکارآمدی بافت های شهری(نمونه موردی: محله نه دره مشهد)

امروزه بافت های فرسوده شهری جزو لاینفک هر شهر بوده که وجود این بافت ها موجب کاهش امنیت و افزایش بزهکاری در شهرمی شود.کاهش کیفیت محیط شهری منجر به این می شود که بافت علاوه بر از دست دادن عملکرد، نقش و حیات اجتماعی و نیز فرسودگی کالبدی هم زمان به لحاظ مفهومی نیز معنا خود را ازدست داده و به عبارتی معنای آن ضایع می شود، که برای حل آن رویکردهای مختلفی وجود دارد. که میتوان به رویکرد بازآفرینی شهری اشاره نمود. رویکردهای بهسازی و نوسازی شهری در سیر تکامل از بازسازی شهری تا بازآفرینی شهری مطرح می شوند. بازآفرینی شهری رویکردی جامع، یکپارچه و کل نگر است که با توجه همزمان به بعد ابعاد اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی به منزله ابزاری موثر برای ارتقای پایداری و افزایش سطح کیفیت زندگی کاربرد دارد. رویکرد بازآفرینی اجتماع محور و در یک طبقه بندی از بازآفرینی شهری قرار می گیرد که اشکال جدید مداخله و مشارکت اجتماعات محلی در بازآفرینی شهری را برای عصر جدیدی که روش های سنتی منجر به شکست شده اند مطرح می کند. مفهوم اعتبار بخش و ضامن پایداری در فرایند باز آفرینی شهری، مقوله اجتماع است. اجتماعات محلی دارای رکود اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی و بازسازی اجتماعات خود است.و پتانسیل هایی برای ارائه ظرفیت های با ارزش و ارائه دانش محلی و مردمی دارد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش توصیفی تحلیلی است که با توجه به ویژگی و ایعاد آن، جمع آوری اطلاعات و داده ها برای بررسی و تحلیل داده ها به دو روش کتابخانه ای اسنادی و پیمایش میدانی )مشاهده، مصاحیه و نظرسنجی( انجام میشود. محله نه دره مشهد نیز از جمله بافت های فرسوده شهر میباشد که محله ای مستعد به لحاظ دارا بودن فضا های مستعد وساکنانی قدیمی که پتانسیل انجام فرایند های بازآفرینی اجتماع محور را دارا میباشد. در این پژوهش در نتیجه با توجه به بررسی و اخذ نتیجه ای مبنی بر نبود مولفه های مطروحه در محدوده مورد مطالعه، جهت دستیابی به اهداف بازآفرینی اجتماع مدار در بافت های فرسوده و رسیدن به اهمیت این رویکرد جهت خروج بافت های شهری از معضل فرسودگی راهبرد هایی بر پایه بازسازی بافت، توجه به مشارکت ساکنان، ایجاد فضاهای شهری و توانمند سازی مردم برای محله نه دره بیان گردید.