آیین جولقیان و قلندران

از آنجا که واژه ی »جولقی « در واژه نامه های فارسی معمولا به صورت » ژنده پوش، پشمینه پوش، قلندر شال پوش، گدا و درویش« معنی شده است و تنها به این بیت »ناگهانی جولقیی می گذشت/ با سر بی مو چو پشت تاس و تشت« از مثنوی مولوی استناد جستنه اند، بر آن شدیم تا معنای لغوی و اصطلاحی واژه ی »جولقی« را بررسی کرده و ارتباط ژنده پوشی و گدایی را با جولقی روشن نماییم و در واقع هدف از این پژوهش آشکار کردن زوایای پنهان واژه ی »جولقی« میباشد.در این مقاله با استناد به کتب معتبر ابتدا واژه ی جولق و پیشینه ی جولقیان بررسی شده و سپس به آداب و رسوم آنها و ارتباط جولقی و صوفیه و شباهت و تفاوت آنها با دیگر فرقه های اهل تصوف پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

جولقی ، قلندریه ، آداب قلندران ، تصوف