ارزیابی شدت بیابان زایی شهرستان بهاباد از منظر شاخص هدایت الکتریکی آب

یکی از معیارهای مهم در پدیده بیابان زایی معیار آب است که تحت تاثیر شاخص های مختلفی است. یکی از این شاخص ها که به نوعی تحت تاثیر فعالیت های انسانی نیز قرار دارد شاخص هدایت الکتریکی آب می باشد. در این تحقیق به منظور نشان دادن اهمیت مسئله فعالیت های انسانی در پدیده بیابان زایی پس از عملیات میدانی و جمع آوری اطلاعات لازم، به بررسی این شاخص با استفاده از مدل IMDPA پرداخته شد و نقشه بیابان زایی ناشی از این شاخص در سطح منطقه مورد مطالعه بر پایه واحدهای کاری در محیط GIS تهیه شد. نتایج تحقیقات نشان داد که %۸۵/۱۹ مساحت منطقه در کلاس خیلی شدید بیابان زایی، %۵/۳۵ در کلاس شدید بیابان زایی، % ۹/۴۲ در کلاس متوسط بیابان زایی و % ۰/۰۴ از مساحت منطقه مورد مطالعه در کلاس کم و ناچیز بیابان زایی قرار گرفته است. لازم به ذکر است بیشترین ارزش عددی به ترتیب مربوط به واحدهای کاری دشت سر اپانداژ و در ادامه مربوط به واحدهای کاری کشاورزی در دشت سر پوشیده است که در کلاس خیلی شدید قرار دارند.

کلیدواژه ها:

شاخص هدایت الکتریکی آب ، بیابان زایی ، بهاباد ، مدل IMDPA