بررسی تاثیر تنش کم آبی و باکتریهای محرک رشد (PGPR) بر عملکرد متابولیت های ثانویه گیاه کنگر فرنگی (Cynara scolymus)

آزمایش به منظور هدف مطالعه تاثیر تنش خشکی و کاربرد باکتری های محرک رشد بر عملکرد متابولیت های ثانویه کنگرفرنگی (کلروژنیک اسید و سینارین) به صورت کرتهای خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا گردید. عوامل مورد بررسی شامل باکتری های محرک رشد و رژیم های آبیاری بودند. تیمارهای آبیاری در ۳ سطح به عنوان عامل اصلی در نظر گرفته شدند: آبیاری پس از ۷۰ میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاس A به عنوان تیمار شاهد (آبیاری مطلوب)، آبیاری پس از ۱۰۰ میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاسA (معرف تنش کم آبی ملایم)، آبیاری پس از ۱۳۰ میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاسA (معرف تنش خشکی) و تیمارهای باکتریهای محرک رشد در چهار سطح به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بدون تلقیح (شاهد)، ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم (کودپایه)، سودوموناس پوتیدا سویه +۴۱ سودوموناس پوتیدا سویه ۱۶۸و سودوموناس پوتیدا سویه +۴۱ سودوموناس پوتیدا سویه +۱۶۸ کود پایه. نتایج نشان داد که عملکرد متابولیتهای ثانویه در تنش ملایم خشکی (آبیاری پس از ۱۰۰ میلی لیتر تبخیر از تشت تبخیر) نسبت به شرابط مطلوب کاهش یافته است ولی این کاهش معنی دار نبود.. بالاترین محتوا و عملکرد ماده موثره دارویی در تیمار تلقیح بذر با کود پایه (ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

کنگر فرنگی ، تنش خشکی ، متابولیت های ثانویه ، باکتری های محرک رشد ، کلروژنیک اسید ، سینارین