گزینش ژنوتیپ های جو پاییزه بر اساس برخی صفات زراعی و تجزیه به مولفه های اصلی

تجزیه به مولفه های اصلی یکی از روشهای چند متغیره برای گروه بندی بر پایه تشابه یا واریانس/کوواریانس بین داده ها میباشد که اطلاعات مفیدتری درباره تمایز گروه های اصلی ارائه میکند. تجزیه به مولفه های اصلی تبدیلی در فضای برداری است که بیشتر برای کاهش ابعاد مجموعه داده ها مورد استفاده قرار میگیرد. به این ترتیب مولفه هایی از مجموعه داده ها که بیشترین تاثیر در واریانس دارند را حفظ میکند. این پژوهش به منظور بررسی روابط بین صفات کمی مورد مطالعه در ۳۶ ژنوتیپ جو پاییزه در قالب طرح لاتیس ساده با دو تکرار در سال زراعی ۱۳۹۴، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه انجام گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تفاوت بین ژنوتیپها برای کلیه صفات مورد مطالعه معنیدار بود. با توجه به تنوع میان ژنوتیپ های مورد بررسی، جهت تعیین میزان تاثیر هر یک از صفات، تجزیه به مولفه های اصلی انجام گرفت. بر اساس مقادیر ویژه بالای یک، چهار مولفه انتخاب شدند که جمعا ۷۴/۴ درصد از کل تنوع را توجیه کردند. از این مقدار سهم اولین مولفه ۳۳/۹ درصد، دومین مولفه ۱۸ درصد، سومین مولفه ۱۲/۱ درصد و چهارمین مولفه ۱۰/۳ درصد بود. همانطورکه مشاهده می شود مولفه اول و دوم بیشترین سهم را در تبیین تغییرات دارند. با استفاده از نمودار بای پلات حاصل از دو مولفه اصلی اول مشخص شد که ژنوتیپهای ۵۲، ۸۸ و سهند بهترین ژنوتیپها از نظر صفات مورد مطالعه می باشند.

کلیدواژه ها:

بای پلات ، تجزیه به مولفه های اصلی ، جو ، صفات زراعی.