اسیدوز تحت حاد شکمبه و عوامل ان و راهکارهایی برای رفع این چالش

اسیدوز یک اختلال متابولیکی در شکمبه نشخوارکنندگان است، که درآن میزان ph در نتیجه تغییرات ناگهانی رژیم نشخوارکنندگان از علوفه (مانند یونجه) به کنسانتره بالا (مانند دانه) رخ می دهد. اسیدوز بیشتر در گاو های شیری و پرواری مشاهده می شود. اسیدوز شکمبه و قسمت اسیدوز شکمبه ای حاد و تحت حاد تقسیم می شود. به طور کلی اسیدوز کاهش ph و افزایش اسید لاکتیک شکمبه را همراه داردکه اغلب نتایج مهلکی به همراه دارد. اسیدوز تحت حاد منجر به کاهش مصرف خوراک و هضم فیبر، آفت چربی شیر، اسهال، لنگش، آسیب های کبدی، افزایش تولید اندوتوکسین باکتریایی و التهاب که به واسطه افزایش در پروتئین های فاز حاد مشخص می شود. اسیدیته پایین تر ازph برابر با ۵ تا ۶ از باکتری های تولیدکننده لاکتیک اسید پشتیبانی و در نتیجه تولید اسید لاکتیک در شکمبه بالا رفته و منجر به آفت بیشتر ph می شود. با افزایش اسید لاکتیک در شکمبه و جذب آن در جریان خون باعث التهاب سم، تغییر در ph خون و مرگ در موارد شدید می شود. بنابراین ارائه راهکارهایی که بتوان از آن در تشخیص به موقع و پیشگیری اسیدوز بهره برد، بسیار حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

اسیدوز ، گاوشیری ، تحت حاد ، شیوع ، ph شکمبه