نقش خان ههای شهرهای ایران در دوره قاجاریه در شهر تبریز با هدف حفظ آثار گذشته در رسیدن به هویت (مطاله موردی: خانه تاریخی حیدرزاده)

خانه ها در دوره قاجار در ایران یک نوع بازآفرینی وجودی شهری را بنا کردن طوری که توانستند یک نوع سبک به وجود بیاورند و آن را به مفهوم واقعی خانه و یا کاشانه با هویت مندی در جهت تحقق هویت ساختاری با عملکردهای الگویی برای انسان در شهرها در دوره قاجاریه تبیین بیاورند به خصوص می توان عنوان نمود که مهد خانه های قاجاری در شهر تبریز می باشد که هریک از خانه ها با ویژگی های سلسله مراتب الگوهای معماری در جهت سوق محور کالبد ساختاری بهره مند می باشند. دوران قاجار به طور زیربنایی ترین و مهم ترین الگوها و فرم ها در خلق خانه در ایران به شمار می آیند و می توان آن را جزئی از ویژگی و خصوصیات بارز با مفاهیم پایه با اصل فرهنگ و جامعه فرهنگ یافته (غرب دیده)، مدنظر قرار گرفت. می توان وجودیت خانه را در محیط در مکان آن و فضای آن برای آرامش روح انسان با بوطیقای فضایی، قرار داد. خانه حیدرزاده در تبریز یکی از خانه های ارزشمند سلطنت دوره قاجار می باشد که دارای خصوصیات و ویژگی های بسیاری از نظر کالبد ساختاری توامان با معماری، معماری داخلی و استفاده از مصالح اصیل با پوشش های بیرونی- درونی منحصربه فرد و اصیل تلقی می شود و درحال حاضر جزوء بناهای مهم که امروزه به کاربری "مرکز اطلع رسانی و گردشگری استان آذربایجان شرقی" انطباق یافته است. روش تحقیق در مقاله حاضر با استفاده از روش تحقیقی توصیفی– تحلیلی، با واکاوی کالبد ساختار عملکردی با محوریت فضاهای خانه های قاجار به خصوص خانه حیدرزاده در شهر تبریز مورد بحث و مطالعه قرار گرفته است طوری که تاثیرگذاری آن در تاثرپذیری بازآفرینی معماری شهری ایران با هدف بازآفرینی شهری برای هویت و اصالت مورد ارزیابی کتابخانه ای و اسناد داده استخراج گردیده شده می باشد. بنابراین با تغییر کاربری انطباقی نیاز امروزی خانه های تاریخی در شهرهای می توان نقش به سزایی در بازآفرینی خانه های قاجار در شهرهای ایران برای رسیدن به هویت برای آدمی برخوردار گردید و از بی هویتی و نابودی این بناهای ارزشمند در کالبد شهرهای ایران جلوگیری نمود و آنان را برای نسل های آینده به یادگار گذاشت.

کلیدواژه ها:

دوره قاجار ، ایران ، خانه ، هویت ، انسان ، تبریز ، بازآفرینی شهری