بررسی کیفیت زندگی ب یماران مبتلا به نارسایی قلبی با استفاده از پرسشنامه اختصاصی مینه سوتا

مقدمه : نارسایی قلبی بیماری مزمن و ناتوان کننده ایست که محدودیت های جسمی و علایم پیشرونده ناشی از آن سبب کاهش کیفیت زندگی می شود. به دلیل اهمیت ویژه ارتقای کیفیت زندگی در سیستم های مراقبتی و بهداشتی، ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب به پرستاران کمک می کند تا مراقبت های اصولی تری را ارایه دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب انجام شد.روش: این پژوهش مطالعه ای توصیفی- تحلیلی است که روی ۲۰۰ بیمار مبتلا به نارسایی قلب انجام شده است. برای بررسی کیفیت زندگی بیماران از ابزار اختصاصی کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی مینه سوتا استفاده شده است. پرسشنامه ها از طریق مصاحبه برای بیماران تکمیل گردید به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که ۵۷.۵ ٪از بیماران مورد مطالعه را زنان تشکیل داده و میانگین سنی بیماران ۶۵ سال بود. در بررسی ابعاد کیفیت زندگی بیشترین و کمترین نمره به ترتیب به ابعاد سلامت روان و مشکلات جسمی تعلق گرفت بررسی ارتباط ویژگی های فردی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب نشان داد که بیماران گروه سنی کمتر از ۶۰ سال و متاهل از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند. زنان بیمار در ابعاد متعددی از کیفیت زندگی نسبت به مردان ضعیف تر بودند ( ۰. ۰۵>p) و بیماران بی سواد کیفیت زندگی پایین تری داشتند. بررسی ارتباط بیماری های همراه و کیفیت زندگی در بیماران حاکی از آن بود که بیماران با سابقه سکته قلبی، آنژین صدری، فشار خون بالا، دیابت، بیماری های تنفسی و انجام عمل CABG از کیفیت زندگی ضعیف تری برخوردارند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران مبتلا به نارسایی قلب از کیفیت زندگی مطلوب برخوردار نیستند. از این رو پیشنهاد می شود ارائه دهندگان خدمات بهداشتی از جمله پرستاران با فراهم کردن زمینه های لازم برای مراقبت های پیگیرانه ، شرایط لازم را برای برخورداری بیماران از کیفیت زندگی مطلوب را مهیا نمایند.

کلیدواژه ها:

نارسایی قلبی ، کیفیت زندگی ، مینه سوتا