واکاوی نسبت مدرنیته با تکوین جهان نارخداد از منظر فلسفه هایدگر
محل انتشار: دوفصلنامه فلسفه، دوره: 45، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 173
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOP-45-2_003
تاریخ نمایه سازی: 27 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
رویکرد زمانی مدرنیته، همان است که ارسطو در کتاب چهارم فیزیک، بیان داشته: "زمان زنجیره ای از اکنون هاست". در مقابل هایدگر معتقد است این فهم از زمان، هستی را در اکنونیت گسسته از گذشته و آینده قرار داده و گویی تمامیت آن در دسترس است تا در فراشد ابژکتیوسازی تحت استیلا قرار گیرد. نتیجه این فرایند آن است که هستی از آشکارگی بازمانده و جهان نارخداد تجسم مییابد. با این حال، پیشنهاد هایدگر برای برون شد از این وضعیت (جهان نارخداد)، نه تجویز تلاشی مبارزه جویانه بلکه رها کردن امور به حال خود آنچنان که در ذات خویش هستند، میباشد. هایدگر این رها کردن را با اصطلاح ((گلاسنهایت)) بیان میدارد. برخی از پژوهشگران از ((گلاسنهایت)) هایدگر، نوعی بی عملی را نتیجه گرفتند. ما در پژوهش حاضر نشان خواهیم داد که ((گلاسنهایت)) نه عرصه بی عملی که خود متضمن کنشگری است؛ اما در زمان حاضری که عرصه تلاقی گذشته و آینده باشد و هایدگر از آن با نام "لحظه اصیل" یاد می کند؛ همان لحظه مصمم بودگی که باید انتظارش را کشید و به زمان حادث شدنش رویداد مستتر در بطن آن را از آن خود کرد. اصطلاح ((گلاسنهایت))، در برابر فراشد مدرنیته، نوعی فرایند به تاخیر انداختن را پیشنهاد میکند.
نویسندگان
علی رسولی
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اجتماعی دانشگاه تهران
مهدی حسین زاده یزدی
استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :