بررسی عددی رفتار اتصالات نیمه گیردار با ورق انتهایی در قابهای خمشی

اتصالات نیمه گیردار با توجه به شکل پذیری و توانایی در تلف کردن مقدار زیادی انرژی با حداقل از دست دادن مقاومت و سختی خود به عنوان یک گزینه مناسب برای مناطق زلزله خیز مطرح می باشند. اتصا ل تیر با ورق انتهایی به ستون که در قاب های خمشی فولادی مورد استفاده قرار می گیرد، اغلب به عنوان یک اتصال نیمه گیردار شناخته می شود. عمده تغییر شکل این اتصالات مربوط به ورق انتهایی و پیچ های کششی آن می باشد. در این مقاله نتایج مدل های عددی متعددی که از این نوع اتصال با استفاده از نرم افزار آباکوس ساخته شده است، ارایه می گردد تا با بررسی آنها، اثر پارامتر هایی مانند ضخامت، جنس و ارتفاع ورق انتهایی بر رفتار خمشی اتصال ، شکل پذیری و ظرفیت دورانی آن و نیز تعیین سختی و میزان گیرداری این نوع اتصال بد ست آید. نتایج عددی بدست آمده با نتایج آزمایشات مشابه ازدانشگاه دلف مقایسه شده است. این بررسی ها نشان می دهدکه رفتار خمشی مدل های عددی تطابق بالایی بارفتار نمونه های آزمایشگاهی دارد. نتایج عددی قادر بودند بخوبی رفتار اتصال را از لحظه شروع بارگذاری تا زمان تحمل حداکثر بار، و حتی بعد از آن تا لحظه گسیختگی نمایش دهند. نتایج نشان می دهد با افزایش ضخامت ورق انتهایی، اگرچه سختی و مقاومت اتصال افزایش می یابد، اما ظرفیت دورانی اتصال به شدت کاهش می یابد. مطالعات در زمینه جنس ورق انتهایی نشان داد که هر چه تنش تسلیم ورق انتهایی کمتر باشد، ظرفیت دورانی اتصال افزایش خواهد یافت. با مقایسه اتصال نیمه گیردار با ورق انتهایی بلند و ورق انتهایی کوتاه ، مشاهده شد که استفاده از دو ردیف پیچ در ناحیه کششی اتصال با ورق انتهایی بلند، موجب افزایش مقاومت خمشی و ظرفیت دورانی اتصال نسبت به یک ردیف پیچ ممکن در اتصال با ورق انتهایی کوتاه می گردد.

کلیدواژه ها:

اتصال نیمه گیردار با ورق انتهایی ، مقاومت خمشی ، ظرفیت دورانی ، مدل سازی عددی