اثرات نانوذرات اکسید روی و پروبیوتیک (باسیلوس کوآگولانس) بر پاسخ ایمنی، برخی خصوصیات لاشه و وزن اندام های داخلی جوجه های گوشتی

زمینه مطالعاتی: روی و پروبیوتیک ها نقش مهمی در عملکرد و سیستم ایمنی طیور دارند. هدف: این تحقیق به منظور بررسی اثرات نانو ذرات اکسید روی و پروبیوتیک (باسیلوس کوآگولانس) بر پاسخ ایمنی، خصوصیات لاشه و وزن برخی اندام های داخلی جوجه های گوشتی انجام شد. روش کار: این پژوهش با ۲۸۸ قطعه جوجه گوشتی نر راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار، ۴ تکرار و ۱۲ جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: شاهد (حاوی ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی)، شاهد + ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک و جیره پایه بدون اکسید روی + ۲۵ و ۵۰ میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی با و بدون پروبیوتیک بودند. در این آزمایش فراسنجه های عملکردی (افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک)، ایمنی همورال (تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC)، فراسنجه های لاشه (وزن نسبی لاشه، سینه، ران، طحال، کبد، پانکراس، بورس فابریسیوس و همچنین وزن و طول نسبی دوازدهه، ایلئوم و سکوم) و  pHروده و سنگدان محاسبه گردید. نتایج: استفاده از نانو اکسید روی با پروبیوتیک سبب بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک جوجه های گوشتی شد (۰۵/۰p <). وزن نسبی کبد و ران ها در جوجه های تغذیه شده با نانواکسید روی به همراه پروبیوتیک به ترتیب کمتر و بیشتر از جوجه های مربوط به گروه شاهد بود (۰۵/۰p <). تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجه های تغذیه شده با ۵۰ میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی با و بدون پروبیوتیک بیشتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰p <). نتیجه گیری نهایی: به طورکلی استفاده از ۵۰ میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی به همراه پروبیوتیک سبب بهبود عملکرد، خصوصیات لاشه و تقویت پاسخ سیستم ایمنی شد.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، جوجه های گوشتی ، سیستم ایمنی ، نانو ذرات اکسید روی