بررسی رابطه هویت قومی و ملی با تاکید بر نقش دینداری: نمونه موردی دانشآموزان متوسطه شهر یاسوج

          بررسی رابطه هویت ملی و قومی از برجستهترین موضوعهای مورد توجه جامعهشناسان و محققان خارجی و ایرانی بوده است. این رابطه را میتوان در پرتو تاثیر دو دسته عوامل گریز از مرکز و یا گراینده به مرکز بررسی کرد. در دهههای اخیر، متاثر از جهانی شدن و تضعیف هژمونی تئوریهای "دنیوی شدن"، دین و دینداری از مهمترین عوامل مرکز گریز و یا مرکزگرا در سرتاسر جهان بودهاند. مقاله حاضر، با فرض گرفتن نقش مرکزگرایی دین در ایران، با روش کمی و پیمایشی، به بررسی رابطه هویت قومی و ملی دانشآموزان متوسطه شهر یاسوج با تاکید بر نقش دینداری پرداخته است. بر اساس نتایج تحقیق، رابطه هویت قومی و ملی مثبت بوده و ابعاد چهارگانه دینداری، به ویژه ابعاد اعتقادی و عاطفی آن، همبستگی مثبت و مستقیمی با هویت ملی پاسخگویان داشته­اند. همبستگی ابعاد دینداری، به استثنای بعد پیامدی، با هویت قومی پاسخگویان معنیدار نبوده است. بر اساس آزمون همبستگی جزئی میتوان گفت، علیرغم مثبت بودن رابطه دینداری و هویت ملی، میزان تاثیر دینداری بر بسط دایره هویت جمعی پاسخگویان از هویت قومی به هویت ملی زیاد نبوده و این متغیر توانسته است، تنها ۱۴ درصد از واریانس هویت ملی پاسخگویان را تبیین کند.   

کلیدواژه ها:

دینداری ، هویت قومی ، هویت ملی ، یاسوج ، دانشآموزان متوسطه