نقد نظریه تاریخ نگاری فریدون آدمیت درباره نهضت مشروطه

مشروطیت، یکی از مهم­ترین حوادث تاریخ ایران است. بستری برای ایجاد شکافی عظیم، میان مناسبات سیاسی و اجتماعی ایران؛ اگرچه این جنبش، پس از طی کردن فراز و نشیب­های بسیاری، از اهداف اولیه خود فاصله گرفت. به دلیل اهمیت بالای این برهه از تاریخ، نظر مورخان و تحلیل گران بسیاری به سمت جنبش مشروطه جلب شده است. در بین مهم­ترین تحلیل­گران این دوره، فریدون آدمیت دارای جایگاه ویژه­ای است. در این مقاله ضمن بررسی نگاه انتقادی فریدون آدمیت به جنبش مشروطه، اندیشه ها و دیدگاه­های او را در آثارش نشان داده می شود. عوامل و دلایل شکل گیری جنبش مشروطه و مسیر حرکت را از دیدگاه او، مورد بررسی و تلیل قرار خواهد گرفت. هم چنین در اظهارنظرهای وی درباره وقایع مختلف به جست­وجوی مشرب فکری و جهت گیری های سیاسی­اش نیزپرداخته می­شود تا بتوان نقد وی درباره جنبش مشروطه را بهتر ارائه داده و ابعاد آن تبیین شود. آثار آدمیت، معمولا کمتر مورد نقد و بررسی قرار گرفته­اند و بیشتر، به جهت تحلیل­های جامع وی، تحسین و تشویق شده­اند. ضرورت ایجاب می­کرد پژوهشی با محوریت آثار آدمیت، به نقد اندیشه او و تاریخ نگاری وی انجام شود.

کلیدواژه ها:

فریدون آدمیت ، نهضت مشروطه ، اندیشه انتقادی ، تاریخ معاصر ، ایران