مطالعه آزمایشگاهی و عددی مقاوم سازی پایه پل های بتن آرمه

بکارگیری انواع روش های بهسازی و مقاوم سازی پل ها در چند دهه اخیر پیشرفت چشم گیری یافته است. قبل از مقاوم سازی، مطالعه برروی پل باید انجام گیرد که چگونه و با چه روشی می توان طول عمر مفید پل را افزایش داد. در این پژوهش رفتار لرزه ای پایه ستون بتن آرمه تقویت شده با دورگیری ژاکت فلزی و ژاکت بتنی با ابعاد ۵/۳*۵/۳ متر دارای شبکه آرماتور مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. مدل هایی جهت برآورد پارامترهای لرزه ای آن به صورت غیرخطی هندسی و مصالح تحلیل گردید با توجه به نتایج به دست آمده مشاهده می شود که با استفاده از دورگیری ژاکت فلزی، میزان جذب انرژی، مقاومت نهایی و شکل پذیری افزایش یافته اما کمتر از ژاکت بتنی که با استفاده از باکس ژاکت بتنی با ابعاد ۵/۳×۵/۳ میزان جذب انرژی ، مقاومت نهایی و شکل پذیری به مقدار ۳۸ ، ۱۴ ، ۱۳ درصد افزایش یابد. لذا می توان نتیجه گیری کرد که با استفاده از ژاکت بتنی می توان میزان موارد ذکر شده در سیستم ستون بتنی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

ژاکت بتنی ، ژاکت فلزی ، مقاوم سازی ، جذب انرژی ، شکل پذیری ، مقاومت نهایی