بررسی تغییرات تبخیرتعرق پتانسیل در شرایط اقلیمی آینده تحت سناریوهای واداشت تابشی (مطالعه موردی: ایستگاه بندر انزلی)

بهبود برآوردهای تبخیرتعرق پتانسیل (ETp) در تعیین دقیق نیاز آبی گیاهان بویژه در شرایط تغییر اقلیم اهمیت زیادی دارد. در این مطالعه تبخیرتعرق پتانسیل در ایستگاه بندر انزلی با استفاده از دو روش هارگریوز- سامانی و تورنت-وایت بر اساس داده های دوره ۱۹۸۵-۲۰۱۸ مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل آماری SDSM جهت مقیاس کاهی خروجی های مدل گردش عمومی CanESM۲ تحت سناریوهای واداشت تابشی (RCP۲.۶، RCP۴.۵ و RCP۸.۵) استفاده شد. برای ارزیابی و پیش نگری داده های اقلیمی، دوره آماری ۲۰۱۸-۱۹۸۶ به عنوان دوره پایه و دو دوره آماری ۲۰۵۰-۲۰۲۵ و ۲۱۰۰-۲۰۷۵ به عنوان دوره های پیش نگری استفاده شدند. بر اساس نتایج حاصله، دما تحت همه سناریوها و برای هر دو دوره زمانی آینده روندی افزایشی خواهد داشت. نتایج نشان داد که pET از سال ۲۰۲۵ تا ۲۱۰۰ تحت سه سناریو افزایش خواهد یافت به جز در روش تورنت-وایت که در دوره زمانی ۲۰۷۵-۲۱۰۰ در ماه مارس کاهش پیدا خواهد کرد. در سناریوی RCP۲.۶، بیشترین مقدار افزایش pET در روش تورنت-وایت در ماه ژوئیه و برابر با ۵۵ میلی متر به دست آمد. این مقدار در روش هارگریوز-سامانی برابر با ۶۳/۱ میلی متر در ماه آوریل محاسبه شد. در سناریوی RCP۴.۵ بیشترین مقدار افزایش در ETp در روش تورنت-وایت در ماه ژوئیه (برابر با ۹۶/۵۴ میلی متر) و در روش هارگریوز-سامانی در ماه ژانویه (برابر با ۴۵/۱ میلی متر) طی دوره ۲۰۲۵ تا ۲۱۰۰ به دست آمد. در سناریوی RCP۸.۵ بیشترین مقدار افزایش در تبخیرتعرق پتانسیل در روش تورنت-وایت در ماه ژوئن (برابر با ۳۴/۴۰ میلی متر) و در روش هارگریوز-سامانی در ماه ژانویه (برابر با ۷۲/۱ میلی متر) طی همان دوره محاسبه گردید. همچنین، کمترین افزایش pET در سناریوی RCP۴.۵ بین سال های ۲۰۲۵ و ۲۰۵۰ و در سناریوی RCP۸.۵ بین سال های ۲۰۷۵ و ۲۱۰۰رخ خواهد داد.

کلیدواژه ها:

تغییراقلیم ، تبخیرتعرق ، SDSM ، سناریوهای RCP