تاثیر سطوح مختلف کود پتاسیم و آب آبیاری بر خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد گیاه دارویی چای ترش

امروزه تغییر الگوی کاشت به سمت گیاهان مقاوم به کم آبی برای مقابله با خشکی مطرح شده است. یکی از گیاهان مقاوم به خشکی چای ترش می باشد. در این تحقیق اثر سطوح مختلف آب آبیاری و کود پتاسیم بر چای ترش مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق در قالب طرح کرت های یک بارخرد شده به صورت بلوک کامل تصادفی در سه تکرار با چهار سطح آب آبیاری (I۱ ، I۲ ، I۳ و I۴ به ترتیب معادل ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه) سه سطح کود پتاسیم (K۱، K۲ وK۳ به ترتیب معادل ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز کودی پتاسیم) به عنوان کرت فرعی انجام شد. در پایان آزمایش، پارامترهای عملکرد خشک و بهره وری آب آبیاری و پارامترهای کیفی مقدار آنتوسیانین، پرولین، کارتنوئید، کلروفیل a، کلروفیل b و کربوهیدرات اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد، اثرات ساده آب آبیاری و کود پتاسیم در سطح احتمال یک و پنج درصد بر تمامی پارامترهای اندازه گیری شده معنی دار گردید. بیشترین عملکرد از تیمارهای ۱۰۰ درصد مصرف کود پتاسیم و ۸۰ درصد نیاز آبی به دست آمد. بیشترین بهره وری آب آبیاری در تیمار ۶۰ درصد نیاز آبی و۱۰۰ درصد مصرف کود پتاسیم به دست آمد اما از این نظر بین تیمارهای ۶۰ و ۸۰ درصد نیاز آبی گیاه تفاوت معنی دار حاصل نشد. از نظر کیفی با کاهش عمق آب آبیاری تا ۶۰ درصد نیاز آبی گیاه و کاهش مصرف کود پتاسیم مقدار آنتوسیانین، کربوهیدرات و پرولین افزایش یافت و مقادیر کلروفیل a و b و کارتنوئیدها کاهش یافتند. اما از این نظر بین تیمار ۵۰ و ۷۵ درصد مصرف کود پتاسیم تفاوت معنی دار مشاهده نشد. بنابراین با توجه به وضعیت آب منطقه و کاهش منابع آبی به کار بردن ۸۰ درصد نیاز آبی باعث صرفه جویی در مصرف آب می گردد بدون آن که تاثیر معنی دار در کاهش عملکرد داشته باشد. همچنین با توجه به شرایط آب و هوایی خشک منطقه سیستان استفاده از کود پتاسیم می تواند باعث تعدیل خسارات ناشی از تنش خشکی در چای ترش شود.

کلیدواژه ها:

بهره وری آب آبیاری ، پرولین ، کارتنوئید ، کلروفیل