ارزیابی یازده مدل برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع در منطقه حاجی آباد هرمزگان

تبخیر-تعرق گیاه مرج (ETo) یک پارامتر مهم برای تعیین نیاز آبی گیاهان در روش فائو بوده و از این رو، تعیین دقیق آن از اهمیت ویژه ای در بهینه کردن مصرف و مدیریت منابع آب برخوردار می باشد. در این تحقیق که به مدت چهار سال در منطقه حاجی آباد هرمزگان صورت گرفت تبخیر-تعرق گیاه مرجع چمن با استفاده از یک دستگاه لایسیمتر زهکش دار به طور هفتگی اندازه گیری گردید. همچنین ETo توسط مدل های پنمن، بلینی- کریدل، تشعشع، تشت تبخیر و پنمن– مانتیث فائو، پاپاداکیس، جنسن- هیز، هارگریوز-ساماتی، تورک و مکینگ محاسبه و با مقادیر اندازه گیری شده از لایسیمتر با استفاده از رگرسیون خطی، جذر میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین خطای اریب (MBE) ، شاخص توافق (d) و واریانس توزیع باقیمانده ها (S۲) مقایسه شد. نتایج نشان داد که مدل های پنمن فائو، ایوانف، پاپاداکیس و جنسن-هیز ETo را بیشتر و مدل های تشت تبخیر فائو، هارگریوز، تورک و مکینگ آن را کمتر از مقدار اندازه گیری شده از لایسیمتر برآورد می نمایند. مدل های بلانی-کریدل و پنمن-مانتیث فائو ETo را بترتیب با دقت بالاتری برآورد نموده و به عنوان مناسب ترین مدل ها برای منطقه مورد آزمایش و مناطق با شرایط اقلیمی مشابه پیشنهاد می گردند.

کلیدواژه ها:

لایسیمتر ، تبخیر- تعرق ، گیاه مرجع ، مدل های برآورد تبخیر- تعرق