بهینه سازی میزان جریان ورودی و زمان آبیاری در آبیاری جویچه ای با استفاده ازمدل هیدرودینامیک کامل

در این تحقیق، از یک مدل هیدرودینامیک کامل برای شبیه­سازی فازهای مختلف آبیاری در جویچه استفاده گردید. برای ارزیابی نتایج حاصل از مدل، از داده های مزرعه­ای واکر و پرینتز استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی تطابق بسیار خوبی با نرم افزار  SIRMODو داده­های مزرعه ای دارد. سپس با استفاده از بهینه سازی به روش سعی و خطا به تعیین بهترین جریان ورودی و زمان قطع جریان در آبیاری مرکلی پرداخته شد. پارامترهای جریان و زمان قطع، بر اساس حداکثر تابع هدف تعیین شد. به اینترتیب راندمان کاربرد از ۵۷% به ۷۰% و راندمان نیاز آبیاری از ۸۱% به ۹۵% افزایش پیدا کرد. سپس برای دستیابی به راندمان های دلخواه، دو سناریوی متفاوت برای بهینه سازی تعیین شد. در حالت اول فرض شد مقادیر راندمان نیاز آبیاری و یکنواختی توزیع بزرگ تر از ۹۰% بوده و در آن ناحیه حداکثر مقدار برای راندمان کاربرد انتخاب شود. راندمان کاربرد ۶۰% ، راندمان نیاز آبیاری ۹۸% و راندمان یکنواختی توزیع ۹۰% در این سناریو به­دست آمد. در حالت دوم نیز فرض بر این بود که مقادیر راندمان نیاز آبیاری بالاتر از ۹۰%،  مقدار راندمان کاربرد بزرگ­تر از ۷۰% و مقدار نفوذ عمقی حداقل باشد. راندمان کاربرد ۷۹%، راندمان نیاز آبیاری ۹۲% و درصد نفوذ عمقی ۲۰% از نتایج این سناریو بوده است. بدین ترتیب با استفاده از این مدل عددی و با توجه به راندمان های مورد نظر، امکان مدیریت و برنامه ریزی بهتر در زمینه ی آبیاری سطحی فراهم خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدل سازی عددی ، جویچه ، بهینه سازی ، جریان ورودی ، زمان قطع جریان