تبیین اموزه فدیه در مسیحیت و شفاعت در تشیع
محل انتشار: مجله الهیات تطبیقی، دوره: 5، شماره: 12
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,895
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_COTH-5-12_009
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
آموزه فدیه از اصول اساسی الهیات مسیحی در مورد نجات است. مسیحیان بر این باورند که به خاطر گناه آدم نسل بشر نیز گناهکار شد و خدا برای رهانیدن بشر از گناه، عیسی (ع) را فرستاد تا بر صلیب رود و کفاره گناه آدم شود. هر کسی که به مرگ و رستاخیز عیسی (ع) ایمان آورد، نجات به او اعطا خواهد شد؛ اما از نظر شیعه سرشت انسان پاک است و انسان با ایمان و عمل صالح می تواند خودش نجات را به دست آورد. البته، رحمت خدا و شفاعت ائمه اطهار (ع) نیز برای رسیدن به رستگاری به انسان کمک خواهد کرد. گرچه آموزه فدیه مسیحیان با شفاعت مورد نظر شیعیان وجوه اشتراکی دارد ، اما جایگاه اعتقادی و نیز کارکرد آنها با هم تفاوت ماهوی دارند . آموزه کفاره از ارکان اساسی الهیات مسیحی؛ به ویژه مساله نجات محسوب می شود و در صورتی که این آموزه دچار خدشه شود، تمام ساختار الاهیات مسیحی فرومی ریزد؛ در حالی که مساله شفاعت در آموزه های شیعی نقش مکمل را ایفا می کند و نقش انسان نادیده گرفته نمی شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد رضا مفتاح
استادیار گروه ادیان و عرفان، دانشگاه ادیان و مذاهب
محسن ربانی
دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان ابراهیمی، دانشگاه ادیان و مذاهب
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :