رویت خداوند از نگاه فخرالدین رازی و علامه طباطبایی
محل انتشار: مجله الهیات تطبیقی، دوره: 7، شماره: 15
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 211
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_COTH-7-15_009
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
ظاهر برخی از آیات و روایات از جواز و برخی دیگر از عدم جواز رویت خداوند حکایت می کنند. فخرالدین رازی به استناد نصوص دسته اول، رویت بصری خداوند را جایز دانسته است؛ اما آن را مستلزم جسمانیت و جهت داشتن خداوند نمی داند. وی نصوص دسته دوم را برخلاف ظاهرشان تاویل می کند. علامه طباطبایی هر دو دسته از آیات و روایات را منطبق با ظاهرشان تفسیر می کند و تعارض ظاهری میان آن ها را با این نظریه حل می کند که رویت در نصوص دینی دو معنی دارد: رویت بصری و رویت قلبی که از سنخ علم حضوری است. برخی از آیات و روایات، رویت قلبی خداوند را تایید کرده اند که عقل هم آن را می پذیرد و برخی دیگر رویت بصری را رد کرده اند؛ زیرا رویت به این معنی، مستلزم آن است که خداوند مثل و مانند داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی عرفانی
استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
ابراهیم نوری
استادیار گروه معارف، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
هانیه یعقوبی
دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :