بررسی تاثیر رواج گردشگری خانه های دوم بر توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی مطالعه موردی: شهرستان کلاردشت

گردشگری روستایی و پیرو آن گردشگری خانه های دوم نتیجه تحولات گسترده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه پس از جنگ جهانی دوم است. در کشور ما، به ویژه در نواحی کوهستانی مجاور شهرهای بزرگ و همچنین در سواحل دریای خزر از چند دهه گذشته، خانه های دوم با هدف گذراندن اوقات فراغت گسترش یافته است. این مقاله با هدف تاثیر گردشگری خانه های دوم بر توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی در شهرستان کلاردشت انجام شده است. پژوهش حاضر، از حیث هدف، کاربردی و به لحاظ روش و ماهیت، توصیفی - تحلیلی است. در این پژوهش برای گرد آوری داده ها از روش های اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، ۹ سکونتگاه روستایی شهرستان کلاردشت است که در آن ها ساخت خانه های دوم چشمگیر بوده است. در سطح روستاها، حجم نمونه خانوارهای بررسی شده براساس فرمول کوکران، ۲۰۰ خانوار بوده است که به صورت تصادفی ساده از بین روستاییان و مالکان خانه های دوم انتخاب شده اند. با بررسی ابعاد و شاخص های متغیرهای پژوهش، مشخص شد بیشترین مقدار متغیر رواج گردشگری در روستای پی قلعه (۵۰/۲) و درباره متغیر توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی، بیشترین مقدار در روستای طایب کلا (۰۹/۳) است. همچنین شدت تاثیر متغیر توسعه گردشگری خانه های دوم بر توسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی، حدود ۴۰ درصد برآورد شده، این نسبت در جامعه روستاییان حدود ۴/۴۴ و در بین مالکان خانه های دوم حدود ۵/۲۴ درصد است که تاثیر متوسط گردشگری خانه های دوم را در سطح منطقه نشان می دهد. با توجه به آزمون رگرسیون گام به گام در مرحله دوم شاخص ایجاد مشاغل جدید مرتبط با گردشگری با ضریب ۱۲ درصد بیشترین تاثیر را دارد و پس از آن ساخت وسازهای جدید با ضریب ۶/۸ درصد در ردیف دوم قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری خانه های دوم ، معماری روستایی ، توسعه کالبدی ، سکونتگاه های روستایی ، شهرستان کلاردشت