تحلیل آماری ویژگی های دیرینه بوم شناختی و جایگاه زیست جغرافیایی دیرینه بازوپایان در توالی های سازند جلفا (لوپینگین پیشین)، شمال باختر ایران

مطالعه دیرینه بوم شناسی کمی روی ۵۲۸ نمونه کاملا برجا از بازوپایان سازند جلفا در شمال باختر ایران به ارائه تحلیلی از شیوه انتشار این بی مهرگان دریایی در بوم سازگان لوپینگین پیشین منجر شد. بررسی شیوه استقرار این بازوپایان در کف بستر نشان دهنده غلبه فرم های خاردار شاخص محیط های کم انرژی و بسترهای استحکام یافته در بخش های ابتدایی لایه های جلفای پایینی و تسلط فرم های پدیکولیت درشت شاخص محیط های پرانرژی تر در بخش بالایی این لایه هاست. اندازه گیری شاخص تنوع گونه ای شانون- وینر برای بازوپایان و بررسی آن در طول ستون چینه شناسی وجود شرایط محیطی نه چندان مطلوب برای این جانوران در طول زمان لوپینگین را نشان می دهد؛ ضمن اینکه این شرایط به سمت انتهای پرمین رو به وخامت گذاشته است. این امر هماهنگی خوبی با افزایش شاخص مرگ ومیر بازوپایان در طول توالی مطالعه شده دارد که بر اساس تجزیه وتحلیل اندازه صدف به دست آمد. مقایسه بازوپایان موجود در سازند جلفا با ایالت های دیرینه زیست جغرافیایی معرفی شده برای زمان لوپینگین گویای قرابت بازوپایان ناحیه جلفا با ایالت کاتایسین به سمت ایالت تتیس باختری است. برخلاف باورهای پیشین که گرایش این فونا به سمت ایالت تتیس باختری را از زمان چانگزینگین درنظر می گرفتند، با توجه به حضور برخی گونه ها نظیر Tschernyschewia typica(یک گونه شاخص ایالت تتیس باختری) در لایه های جلفای پایینی، گرایش به سمت این ایالت از زمان ووچیاپینگین پیشین آغاز شده است.

کلیدواژه ها:

بازوپایان ، پرمین ، جلفا ، ووچیاپینگین ، زیست جغرافیای دیرینه