رابطه ناامیدی و خودناتوان سازی با گرایش به دوپینگ در ورزشکاران

مسائل روانی جزء جدایی ناپذیر در همه زمینه ­های رفتاری از جمله در ورزش است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ناامیدی با خود ناتوان ­سازی و گرایش به دوپینگ در ورزشکاران مرد استان فارس بود. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران مرد استان فارس در رشته های دومیدانی، وزنه­ برداری و بوکس بود که تعداد ۳۸۴ نفر با صورت تصادفی به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه ­های ناامیدی بک (۱۹۷۹)، پرسش نامه گرایش به دوپینگ پتروزی (۲۰۰۷) و پرسش نامه خودناتوان ­سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) بود. روایی صوری پرسش نامه ­ها توسط اساتید و روایی همگرا و واگرای پرسش نامه­ ها نیز بررسی و تایید شد. همچنین پایایی پرسش نامه ­ها با استفاده از آزمون آلفای ­کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد و مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار اسمارت پی.ال.اس نسخه سوم استفاده شد. نتایج نشان داد بین ناامیدی با خودناتوان ­سازی، ناامیدی با گرایش به دوپینگ و خودناتوان ­سازی با گرایش به دوپینگ رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد خود­ناتوان ­سازی به عنوان یک میانجی در رابطه بین ناامیدی با گرایش به دوپینگ معنا دار است. همچنین مدل تاثیر ناامیدی بر گرایش به دوپینگ با میانجی خودناتوان ­سازی از برازش مناسبی برخوردار بود. در نهایت پیشنهاد می­ گردد، علاوه بر موارد نظارتی در کاهش دوپینگ به مسائل روانی ورزشکاران نیز در سطوح مختلف رقابتی توجه گردد.

کلیدواژه ها:

دوپینگ ، خودناتوان سازی ، ناامیدی ، ورزشکاران حرفه ای