برآورد ضریب گیاهی (Kc) گیاهان دارویی رزماری، اسطوخودوس و ماریتیغال (خارمریم) بااستفاده از بیلان آبی
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 10، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 306
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-10-1_011
تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
آگاهی از نیاز آبی گیاهان و برآورد تبخیر و تعرق یکی از ملاحظات اساسی برای افزایش بهرهوری آب و مدیریت آن است. یکی از روشهای تعیین آب مورد نیاز گیاهان در صورتی که بتوان وروردیها و خروجیها را اندازهگیری کرد روش بیلان آب و استفاده از لایسیمترها است. این پژوهش با هدف تعیین ضریب گیاهی (Kc) و نیاز آبی سه گیاه دارویی ماریتیغال، اسطوخودوس و رزماری با روش بیلان آبی در سال ۹۳ - ۹۲ با استفاده از ۹ لایسیمتر زهکشدار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (باجگاه) انجام گردید. تبخیر و تعرق روزانه واقعی با استفاده از معادله بیلان آب در لایسیمترها برآورد شد. تبخیر و تعرق پتانسیل نیز با استفاده از دادههای ایستگاه هواشناسی دانشکده و با استفاده از معادله فائو–پنمن–مانتیث محاسبه گردید. از تقسیم تبخیر و تعرق واقعی گیاه بر تبخیر و تعرق پتانسیل، ضریب گیاهی روزانه برای طول دوره مطالعه به دست آمد. بر اساس این مطالعه تبخیر و تعرق فصلی گیاه ماریتیغال ۶/۳۷۲ میلیمتر و ضریب گیاهی آن در مرحله رشد اولیه، توسعه، میانی و نهایی به ترتیب ۳/۰، ۷۷/۰، ۰۴/۱ و ۸۵/۰ به دست آمد. تبخیر و تعرق واقعی دو گیاه اسطوخودوس و رزماری در دوره بررسی یکساله برابر ۴/۱۱۹۱ و ۴۶/۱۴۵۳ میلیمتر برآورد گردید. حداکثر و حداقل تبخیر و تعرق روزانه گیاه رزماری به ترتیب ۱۷/۸ میلی متردر مرداد و ۵۸/۰ میلیمتر در دی ماه و حداکثر و حداقل ضریب گیاهی آن در دی ماه ۱۶/۰ و در مرداد ماه ۱۳/۱ برآورد شد. بههمین ترتیب حداکثر و حداقل تبخیر و تعرق روزانه گیاه اسطوخودوس ۸۲/۷ میلیمتر در خرداد و ۶۲/۰ میلیمتر در دی ماه و حداکثر و حداقل ضریب گیاهی آن ۱۸/۱ در خرداد و ۱۸/۰ در دی ماه بدست آمد. از بین سه گیاه مورد مطالعه در دوره زمانی محدود و در شرایط انجام تحقیق گیاه ماریتیغال با توجه به فصلی و کوتاهتر بودن دوره رشد به کمترین مقدار آب ورزماری که جزو گیاهان چند ساله میباشد به بیشترین مقدار آب نیاز دارد. اما برای حصول اطمینان بیشتر توصیه میشود این آزمایش در دیگر مناطق و با تکرار انجام شود.
نویسندگان
مرجان نورالهی
دانش آموخته کارشناسی ارشد، مهندسی منابع طبیعی-مدیریت مناطق بیابانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
علی مراد حسنلی
استاد بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز و عضو وابسته دانشگاه استرالیای جنوبی،شیراز، ایران
غلامعباس قنبریان
استادیار، بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
منصور تقوایی
دانشیار، بخش زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :