بررسی میدانی پراکندگی رسوبات معلق و دانه بندی رسوبات بستر خور تیاب برای یک دوره جزرومدی

کانال های آبی و خور ها که در قسمت آب های داخلی قرار دارند، مناطقی هستند که مستقیما به دریا ها متصل می شوند و امکان دسترسی به آب های آزاد را فراهم می کنند. خور تیاب که در فاصله ۳۰ کیلومتری جنوب شهر میناب واقع شده است نیز کانالی آبی است که به خلیج فارس و منطقه استراتژیک تنگه هرمز متصل است. پژوهش پیش رو نتایج اندازه گیری میدانی در پنج ایستگاه در خور مذکور، جهت بررسی علمی و دقیق رسوبات معلق و دانه بندی رسوبات بستر، با استفاده از کدورت سنج متصل به دستگاه CTD و نمونه برداری با بطری نمونه بردار نیسکین وگرب است. اندازه گیری ها در دو نوبت -نقطه به نقطه به روش رفت و برگشتی در تاریخ ۲۳ مهر ۹۴ و به روش ایستا در تاریخ ۲۸ آبان ۹۴ در یک سیکل کامل جزرومدی- صورت گرفت. نتایج اندازه گیری ها بیانگر افزایش رسوبات معلق در زمان جزر است که بیشترین رسوبات به حیطه ابتدای کانال تعلق دارد. دانه بندی رسوبات نشان می دهد که از دهانه خور به سمت بالا دست، دانه بندی بستر کاهش پیدا می کند؛ بدین ترتیب که در ابتدای کانال، دور ترین ایستگاه از دهانه خور، مقدار سیلت و لای برابر با ۷۱/۴۰درصد است، در حالی که این مقدار در نزدیکی دهانه کانال به ۴۸/۳ درصد می رسد.

کلیدواژه ها:

بطری نمونه بردار ، خور تیاب ، دانه بندی ، رسوبات بستر ، رسوبات معلق ، کدورت‎سنج