بررسی اکوفیزیولوژیک خوگیری جلبک خاکزی Microchaete sp. FS۱۳ به تاثیر توام شوری و نور محدود افراطی

در این تحقیق جلبک Microchaete sp.FS۱۳از مناطق نفتی جنوب کشور (استان خوزستان) و از نظر اکوفیزیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت و تیمارهای شوری محیط فاقد شوری و محیط کشت واجد کلرور سدیم با مقادیر مختلف (۲۵/۰، ۵/۰ و ۱ درصد) در نظر گرفته شد. سنجش ها شامل بقا و رشد، سنجش های در شیشه (قند و پروتئین) و مقایسه تاثیر درازمدت و شوک های شوری از طریق مقایسه طیف های فتوفیزیولوژی نمونه بود. نتایج نشان داد که منحنی رشد در نمونه  Microchaete sp.FS۱۳تاروز چهارم بعد از تلقیح از شوری تاثیر نمی پذیرد. بقای نمونه و رشد آن در شوری ۱ درصد حفظ گشت. در این شوری فتوسنتز خالص به رقم ۴۰ تا ۵۰ نانومول اکسیژن بر میلی گرم وزن خشک در دقیقه رسید. شاخص های فتوسنتزی نشان دادکه در همین شرایط ضریب آلفا و شدت نوری برای رسیدن به بیشینه فتوسنتزی معادل ۸۹/۱ و ۶۷/۶۴ میکرومول کوانتا بر مترمربع در ثانبه بود که از تیمار بدون شوری بالاتر است. شوری تا حد ۱ درصد نه تنها سبب کاهش محتوای پروتیین کل نگشت بلکه که به طور معنی دار آن را افزایش داد. طیف های جذبی در زیوه در تنش توام شوری و نور محدود افراطی، وجود سیستم میله ای فیکوبیلی زوم در بخش فیکوسیانین را تایید کرد. تغییرات شوری کوتاه مدت (پنج دقیقه و ده دقیقه)، آرایش رنگیزه ای سیستم فتوسنتزی را جابجا کرد و به خصوص بر آلو فیکوسیانین، فیکواریترین و کاروتنوییدها تاثیر قابل توجه گذاشت.  

کلیدواژه ها:

اکوفیزیولوژی ، خاک ، رشد ، سیانوباکتری ، شوری ، میکروکیت