بهینه سازی ساختار هدف در سیستم ردیابی حرکت مبتنی بر دوربین

در ردیابی هدف با دوربین ساختار هدف بر دقت ردیابی بسیار تاثیر دارد. در این مقاله روشی جدید برای بهینه سازی محل قرار گرفتن پنج نشانگر بر روی یک هدف قابل رویت برای دوربین ارائه می گردد. تابع هدف پیشنهادی برای جایابی نشانگرها برابر با مجموع فاصله هر نشانگر از کلیه صفحاتی است که از ترکیب سه تایی های بوجود آمده از سایر نشانگرها تشکیل می گردد. برای جلوگیری از متقارن شدن ساختار هدف که برچسب زنی نشانگرها را در تصویر ناممکن می سازد، از یک قید که تضمین می کند اختلاف فاصله بین زوج نشانگرها از یک حداقل بیشتر شود، استفاده می نماییم. برای حداکثر کردن تابع هدف پیشنهادی با قید اشاره شده از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج تجربی حاصل از جایابی نشانگرها در هدف با استفاده از روش پیشنهادی (با اعمال و بدون اعمال قید) و سایر روشها ارزیابی گردیدند. این روشها به لحاظ خطای تخمین وضعیت سه بعدی و سرعت ردیابی در حضور نویز مورد مقایسه قرار گرفتند. این نتایج کارایی روش پیشنهادی برای جایابی نشانگرها را تایید می نماید.

کلیدواژه ها:

ردیابی هدف مبتنی بر مدل ، طراحی ساختار هدف ، ردیابی مبتنی بر دوربین ، ردیابی وضعیت سه بعدی