اثر کودهای آلی و زیستی و آبیاری تابستانه بر عملکرد کمی و خصوصیات کیفی زعفران (.Crocus sativus L) در شهرستان زاوه

زعفران (Crocus sativus L.) گیاهی علفی، چندساله و متعلق به تیره زنبق است که ازنظر اقتصادی پرمنفعت ترین گیاه در استان های خراسان رضوی و جنوبی بشمار می آید. این پژوهش به منظور بررسی اثر آبیاری تابستانه، کودهای آلی و زیستی بر فرآیند رشد و نمو گیاه زعفران در شهرستان زاوه خراسان رضوی اجرا شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال ۹۷-۱۳۹۶ انجام گرفت، عامل اصلی آبیاری در دو سطح (آبیاری تابستانه و عدم آبیاری تابستانه) و عامل فرعی در چهار سطح تیمارهای کودی (کود آلی از نوع کود دامی گاوی (t.ha-۱ ۱۰)، کود بیولوژیک بیونوترینیت (حاوی باکتری باسیلوس kg.ha-۱ ۱)، کود بیولوژیک استرپت ایران (حاوی باکتری استروپتومایسس kg.ha-۱۵) و شاهد) با چهار تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که آبیاری تابستانه و تیمارهای کودی باعث تاثیر معنی داری بر صفاتی اعم از تعداد گل، طول کلاله، وزن خشک کلاله، تعداد بنه دختری، وزن خشک بنه­های دختری، کروسین، پیکروکروسین و سافرانال شد. بهترین نتایج صفات موردمطالعه برای تیمار با کود بیولوژیک بیونوترینت مشاهده شد، به طوری که در این تیمار تعداد گل در مترمربع برابر با ۰۵/۸ و وزن کلاله در مترمربع برابر با ۸۴/۴۶ میلی گرم به دست آمد که در شاهد برابر با ۹۳/۱ گل در مترمربع و وزن کلاله خشک برابر با ۱۹/۳۰ میلی گرم در مترمربع بود. طبق یافته ها تیمار آبیاری بیشترین عملکرد کیفی را به خود اختصاص داد. بنابراین، اجرای آبیاری تابستانه و استفاده از کودهای زیستی در مزارع شهرستان زاوه که از افزایش عملکرد کمی و کیفی قابل توجهی برخوردار بود در این مورد می توان بیشتر پژوهش کرد و آن را به کشاورزان توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

استروپتومایسس ، باکتری باسیلوس ، بنه ، بیونوترینیت ، وزن خشک کلاله