میزان مشاهده همسرآزاری توسط دختران در دوران کرونا و رابطه آن با بی ثباتی هیجانی آنان

مشاهده همسر آزاری توسط دختران در خانواده، پیامدهای منفی بر دختران دارد. والدینتلاش می کنند که همسر آزاری، از فرزندان پنهان بماند. هدف تحقیق، ضمن مقایسه میزانمشاهده همسرآزاری روانی زن و شوهر، بررسی میزان مشاهده همسرآزاری روانی دختراندانش آموز در دوران کرونا، و رابطه آن با بعد شخصیتی بی ثباتی هیجانی آنان بوده است.جامعه آماری ۱۰۲ دانش آموز دختر پایه سوم متوسطه اول شهر بابل می باشند که تمامشماری شدند. ابزار اندازه گیری میزان مشاهده همسر آزاری، مقیاس سنجش هم سرآزاری، مقیاس CTS۲ اشتراوس (۱۹۹۶) بوده است. ابزار سنجش بعد شخصیتی بی ثباتیهیجانی نیز، پرسشنامه پنج عامل کودکان و نوجوانان (بابارانلی و همکاران ۲۰۰۳) بودهاست. داده ها پس از توصیف، با آزمون من وایتنی تحلیل و گزارش شد. ۴۹ درصد دختراندانش آموزان شاهد همسرآزار ی پدر به مادر، و ۳۹/۲ درصد نیز شاهد همسرآزاری مادر بهپدر بوده اند. همچنین ۱۸/۶ درصد بیان کردند که بگو مگوی پدر و مادر آنان در دوران کروناافزایش یافت. میانگین نمره بی ثباتی هیجانی دختران ۳۳/۰۴، و انحراف استاندارد آن۸/۷۷ بوده است. تفاوت معنی داری در میزان بی ثباتی هیجانی در بین دخترانی که شاهدهمسرآزاری پدر به مادر نبوده اند، با دخترانی که شاهد همسرآزاری پدر به مادر بوده اند،وجود دارد. دخترانی که شاهد همسر آزاری پدر به مادر بودند، نسبت به دخترانی که شاهدهمسر آزاری مادر به پدر بودند بی ثباتی هیجانی بیشتری دارند، لذا همسر آزاری پدر بهمادر مهم تر بوده است.

کلیدواژه ها:

مشاهده همسرآزاری ، بی ثباتی هیجانی ، دوران کرونا