اثربخشی بازی درمانی بر افزایش مهارت خودآگاهی هیجانی دانش آموزان دارای اختلال های یادگیری

خودآگاهی هیجانی فرایندی است که افراد برهیجان های خود تاثیر می گذارند، می دانند چهزمانی چه نوع هیجانی دارند و چگونه هیجانی را تجربه و آن را ابراز کنند. هدف اینپژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی بر افزایش مهارت خودآگاهی هیجانی دانش آموزانبا اختلال های یادگیری بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمونبود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دارای اختلال های یادگیری دوره یابتدایی (پایه های اول تا چهارم) شهرستان ابرکوه در سال ۱۳۹۸ بود. از جامعه مورد نظر،۲۰ دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند وبه صورت تصادفی در دو (گروه آزمایش وگروه گواه) قرار گرفتند. بعد از اجرای پیش آزمون،دوره آموزشی بازی درمانی برای گروه آزمایش برگزار شد. سپس برای هر دو گروهپس آزمون اجرا شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه خودآگاهی هیجانی کائر، رید، کروک وهمکاران، (۲۰۱۲) بود. پس از بررسی نرمالیتی داده ها با آزمون شاپیروویلک، از آمارناپارامتریک یومن ویتنی جهت مقایسه گروه های پژوهش استفاده شد. یافته های اینپژوهش نشان داد که تمامی متغیرهای وابسته پژوهش معنی دار است. لذا فرض پژوهشگرمبنی بر معناداری اثر بازی درمانی بر خودآگاهی هیجانی و مولفه های آن از نظر آماری موردتایید بود. همچنین اثر درون گروهی بازی درمانی در گروه آزمایشی در پس آزمون نسبت بهپیش آزمون با استفاده از آمار ناپارامتریک ویلکاکسون انجام شد که نتایج، حاکی از اثرمعنیدار مداخله تمرینی بود. در نتیجه می توان از بازی درمانی برای افزایشخودآگاهی هیجانی دانش آموزان دارای اختلال های یادگیری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، خودآگاهی هیجانی ، اختلال های یادگیری